Waldo's World-Wide Travel Service

Hier in Suriname worden 101 talen gesproken met nog eens dubbel zoveel dialecten, heb je mensen in echt alle kleuren en vormen, het lokale eten is afkomstig van alle uithoeken van de wereld en de moskee ligt hier langs de synagoge. Ik snap nu pas de moraal achter het verhaal van Babel. Wanneer iedereen anders is, zijn ze meer gelijke dan anders. Genoeg filosofisch gebrabbel laten we terug gaan op het lekkere eten. Normaal koken we zelf. Ik heb het geluk samen te wonen met 4 goede koks! Jammer genoeg leven in Suriname ook heel erg veel insecten en dan vooral de ambetante mieren die overal in kruipen. Als oplossing stoppen we alles (echt alles) in de frigo maar soms zit die vol en moeten we wel alternatieve zoeken. Zo wordt het brood af en toe opgehangen in de gordijnen met een paraplu.

Zondag: tijd voor de was en de plas, een dutje te doen en om lekker te gaan eten. Rond 7u vertrekken we richting Nassylaan waar na 50m enge bomen staan, geen verlichting of verharde weg meer is en we het vermoedelijk geen restaurent zouden vinden. Na 10 minuten wandelen komen we dan toch aan bij Japans restaurantje dat er super gezellig uitzag. Het eten was heel lekker en lekker goedkoop. Toen we gingen afrekenen vroeg men ons wat we hier deden en daarom kregen we een rondleiding van de eigenaar want we zaten in een oude drukkerij.
Onze buurmannen van topslagerij Stolk hebben de twee dikste honden van heel Suriname en daarbovenop zijn ze nog niet eens vriendelijk, de honden wel te verstaan! Na een maand blijven ze grommen en blaffen iedere keer wij buiten komen. Wat vaak gebeurt omdat we heen en weer lopen tussen de 2 appartementen. Bij iedere sirene gaan ze ook heel hard huilen maar nu, nu ik dacht: 'ik ga een foto nemen om te laten zien hoe mijn dierlijke buren eruit zien' kwamen ze niet recht.

De buren kunnen dan wel luieren wij moeten hard werken of handjes gaan schudden. Op ons best gekleed gingen we op bezoek bij de District Commissarissen, 2 dus, wij dachten dat er maar eentje ging zijn en hadden dus maar één cadeautje voorzien, dus moeten we nog een keertje langsgaan om een pakje te brengen! Zelf kregen we ook een boekje 'Surivlaamse verhalen'.

Voor de Commissie Monumentenzorg stellen we fiches op om gebouwen aan te bevelen bij het ministerie om zo te komen tot bescherming. We gaan ook enkele plantagesites doen want Suriname was een compleet plantageland. In totaal zijn er 700 plantages geweest waarvan er gelijktijdig 400 actief waren en waarvan er nu slechts 7 over zijn. 7 (!!!!!) waarvan geen enkele compleet is. We hebben dus heel wat werk voor de boeg.

Hieronder de Plantage Peperpot met 1 van de 2 (!) overgebleven kofflieloodsen.

Industrieel erfgoed wordt in Suriname niet beschermd en het meeste laten ze verkommeren of breken ze totaal af. De bescherming en redding ervan is niet in zicht. Historische industrie in Paramaribo zal verloren gaan. Hieronder de vergane glorie van het industriele tijdperk, de machines van de rijstplantage Mariënbug. Naar schatting blijft er binnen 5 jaar niks meer over. De loods is de enige polonceau constructie van Suriname maar hier blijft nu al niets meer van over. Mary's Hope. Kippen op de begraafplaats in het midden van een oerwoud. Zalig!

Een kleine man met een groot mes en een heerlijke kokosnoot. Laura in de gevangenis van Frederiksdorp. Met het Parbobier wat er opgeslagen wordt zal ze het wel een weekje overleven. De hangmat hangt dan niet in de jungle, het blijft echt genieten. Kousen en lange broek zijn in Suriname noodzakelijk om muggenbeten te vermijden. Alhoewel, soms helpt dat zelfs niet. Laura heeft door haar kleren heen op rug, buik en billen wel 30 muggenbeten waar ze nu lichtjes gek van aan het worden is. Na het veldwerk moet natuurlijk alles opgeschreven worden en gaan we met z'n alle werken op de Commissie Monumentenzorg. Een klein maar erg gezellig lokaaltje voor ons alleen want de secretaresse die er iedere dag zou moeten zitten zijn we nog steeds niet tegen gekomen.

Suriname heeft niet enkel plantages maar ook heel wat monumenten in de stad, waaronder de Synagoge. De ouders van Joke (rood hoedje en vissershoedje in de hand) zijn aangekomen en ook zij waren onder de indruk. Lily (paars kleedje) heeft alweer een schitterende rondleiding gegeven.De hervormde kerk in het centrum, was tijdens de koloniale periode de staatskerk dus hier kwamen al de hoge pieten! Vele hiervan hadden plantages met slaven waaronder ook de Dominee, schandalig toch!

Op Mary's Hope in coronie, het Surinaamse district van melk en honing, staat een kerkje volldige opgebouwd in hout. De Rooms Katholieke kerk, met zijn negentiende eeuwse statie (Wellicht de oudste van Suriname) verkeert in goede conditie. Buiten Paramaribo is niets opgenomen op de monumentenlijst en houtbouw vergaat ontzettend snel, veel zal dus op korte termijn verdwijnen. Samen met Philip Dikland is Laura de kerk gaan opmeten. Tijdens dat zij hun werk deden ben ik gaan biechten, de kerk gaan verkennen, de begraafplaats gaan opzoeken en rond een uur of twee gaan liggen want normale mensen snappen dat werken bij te hoge temperaturen not done is.

De vergadering met verschillende partners zoals SGES, STS, ...
We zijn met z'n allen een keertje naar Havana Lounge gegaan met het doel om te gaan dansen. De eerste twee uur was er salsa muziek. Geen haar op onze hoofden die er aan dacht om te gaan dansen! Amai die kunnen shaken met hun gat!

We waren uitgenodigd op een BBQ bij allemaal Belgen en een paar Surinamers! Het was een super leuke avond. Lekker eten, genoeg drank, muziek en een heleboel zotte mensen. Wat wil je nog meer?
Na een maand rusten en kijken hoe de meisjes werkten ben ook ik in gang geschoten en heb mijn eigen reisbureau gestart. Wat al onmiddelijk succes had want wie wil nu niet met mij op tour!

Met vriendelijke groeten,

Mister BusinessMan, Waldo